خانه هاى خود بمانيد ، آنهايى كه مقدر شده است كه كشته شوند ، به سوى قبرهاى خود خواهند رفت . " [1] ماندن در مدينه نتيجه ندارد . اگر من در خانه خود بمانم ، اين مردم شقى به چه وسيله امتحان شوند و چه كسى در قبر من بخوابد ؟
در صورتى كه خداوند روزى كه زمين را مىگسترد ، آن را براى من برگزيده و پناه شيعيان و دوستان ما گردانيده است . اعمال ايشان را در آنجا قبول مىكند و دعاى آنان را در آنجا اجابت مىفرمايد . شيعيان ما در آن زمين مسكن مىكنند و براى آنها در دنيا و آخرت امان خواهد بود . ولى شما روز شنبه كه روز عاشورا است ، نزد من بياييد . " در روايت ديگرى نقل شده كه حضرت به آنها فرمود :
" در روز جمعه كه من در پايان آن روز كشته مىشوم و ديگر كسى از اهل بيت و خويشان و برادران من باقى نماند و سر مرا براى يزيد مىبرند ، نزد من حاضر شويد . " مؤمنين جن گفتند : " به خدا قسم اگر اطاعت امر تو واجب نبود ، با تو مخالفت مىكرديم و تمام دشمنان تو را پيش از آن كه به تو آسيبى برسانند ، مىكشتيم . " حسين ( ع ) فرمود : " به خدا قسم قدرت ما براى كشتن آنها بيش از شما است ، ولى نظر ما اين است كه بر همه اتمام حجت شود ، تا آنهايى كه هلاك مىشوند از روى " بينه " به هلاكت رسند و كسانى كه به سعادت مىرسند نيز از روى بينه بدان نائل شوند . " توقيف هديه بحير بن ريسان سپس ، ابا عبد الله به راه ادامه داد تا منزل " تنعيم " رسيد . در آنجا قافله اى را ملاقات كرد كه هديه بحير بن ريسان ، والى يمن را براى يزيد بن معاويه مىبردند .
چون حاكم واقعى امور مسلمانها حسين ( ع ) بود ، هديه را باز گرفت و به شترداران فرمود : " هر كه مايل است با ما به عراق آيد ، كرايه او را مىپردازيم و با او نيكويى مىكنيم

[1] آل عمران ، آيه 154 .

89