گفتند : " به خدا سوگند از گقتن نظر خوددارى نمىكنيم و آراى خود را تقديم مىداريم . اكنون مقصود را بگو تا بشنويم . " گفت : " اى بنى تميم ! بدانيد كه معاويه مرد و به خدا قسم مرده اى است پست و بى ارزش كه در هلاكت و فقدانش افسوسى نيست و بدانيد با مرگش درهاى ظلم و گناه شكسته شد و پايه هاى ستمكارى متزلزل و لرزان گرديد . معاويه بيعتى از مردم گرفت كه حكومت پسرش يزيد را تأمين كند و گمان كرد كه آن را محكم و استوار ساخته است ، ولى هيهات كه چنين باشد . به خدا قسم كوشش بيهوده نمود و جديت او به ضعف و سستى گرائيد ، با حيله گران مشورت كرد و خوار شد . اينك پسر شرابخوار و زشتكارش ، يزيد ، به جاى او نشسته است و ادعاى خلافت مسلمانان را مىكند و بدون اجازه ايشان ، خويش را امير مىشمرد . در صورتى كه حلم و بردبارى اش اندك و دانش و شناخت او ناچيز است . از راه حق به اندازه اى كه پاى خويش را بنهد ، نمىشناسد . او چطور مىتواند رهبرى امتى را به عهده بگيرد ؟ به خدا سوگند ياد مىكنم - سوگندى كه هيچ كذب و خيانت و دروغ در آن نيست - كه جنگيدن با يزيد ، براى حفظ دين ، بهتر از جهاد با مشركين است . ولى حسين بن على ( ع ) ، پسر دختر پيغمبر شما ، مردى است شريف و اصيل و داراى رأى نيكو . فضل او قابل توصيف وعلم او پايان پذير نيست . او براى خلافت شايسته تر است ، زيرا سوابقش در اسلام درخشانتر و سنش بيشتر و قرابتش با رسول خدا ( ص ) بر همه روشن است .
نسبت به كوچكها مهربان و با بزرگها نيكوكار است . او بهترين والى و امامى است كه خداوند به وسيله او حجت را بر شما تمام كرده و راه سعادت را به شما نشان داده است .
پس شما ديدگان خود را در برابر نور حق ، از دست ندهيد و بدون شناختن راه هدايت ، خود را در گودالهاى باطل نيفكنيد . در جنگ جمل بود كه صخر بن قيس لكه ننگ و خوارى را به دامان شما افكند ( شما را از يارى على ( ع ) بازداشت ) ، ولى امروز شما بايد با يارى فرزند پيغمبر آن را شستشو دهيد . به خدا سوگند هر كس از يارى او كوتاهى ورزد خداوند فرزندانش را ذليل و خويشانش را كم مىسازد . بدانيد كه من لباس جنگ پوشيده ام و زره بر تن نموده ام و مطمئن باشيد كه هر كس كشته نشد مىميرد و فرار ، انسان را نجات نمىدهد . خداوند شما را بيامرزد . سخنان مرا نيكو پاسخ گوييد . " سپس بنى حنظله شروع به سخن كردند و گفتند : " اى ابا خالد ! ما به منزله تيرهاى

59