داد . فردا وقتى مردم را به اين منظور دعوت كردى ، به ما نيز اطلاع بده . " مروان گفت : " امير ! گوش به سخنان حسين مده و عذر او را نپذير و هر گاه از بيعت امتناع ورزيد ، گردن او را به زن ! " حسين ( ع ) غضبناك شد و فرمود : " واى بر تو اى پسر زرقا ! [1] آيا فرمان كشتن مرا مىدهى ؟ به خدا قسم دروغ مىگويى و با اين سخن ، خودت را ذليل و خوار مىكنى و مورد ملامت قرار مىدهى . " پس از آن ، رو به جانب وليد نمود و فرمود : " اى امير ! ما اهل بيت نبوت ومعدن رسالتيم . ماييم كه فرشتگان به خانه ما آمد و رفت دارند . خداوند رحمت خود را با ما آغاز نموده است و با ما نيز به پايان خواهد برد . اما يزيد ، فردى فاسق ، شرابخوار ، خونريز و متجاهر به فسق است و كسى مانند من با شخصى چون او هرگز بيعت نمىكند . ولى شما امشب را به صبح برسانيد و ما نيز شب را به صبح مىبريم . شما نيك بنگريد و ما هم تأملى در كار خود مىكنيم كه كدام يك از ما براى مقام خلافت شايسته تريم ؟ " اين سخن را گفت و از خانه وليد بيرون آمد . مروان رو به جانب وليد كرد وگفت : " گوش به نصيحت من ندادى و بر خلاف گفته من رفتار كردى . " وليد گفت : " واى بر تو ! به من پيشنهاد مىكنى كه دين ودنياى خود را از دست بدهم ؟ به خدا سوگند دوست ندارم كه پادشاهى روى زمين از من باشد در حالى كه حسين ( ع ) را كشته باشم . به خدا قسم باور نمىكنم كسى خون حسين ( ع ) را به گردن داشته باشد و خداوند را ملاقات كند ، مگر آن كه كفه حسناتش بسيار سبك و آمرزش او غير ممكن است . خداوند به سوى او نظر رحمت نمىكند و او را از گناه پاك نمىسازد و عذاب سختى در انتظار او است . " آن شب گذشت . صبحدم بود كه حسين ( ع ) از منزل خود بيرون آمد تا اخبار و رويدادهاى تازه را بشنود . مروان او را ديدار كرد وگفت : " يا ابا عبد الله من خيرخواه توام ، نصيحت مرا گوش كن تا به سعادت برسى . " حسين ( ع ) فرمود : " نصيحت تو چيست ؟
برگو تا بشنوم . " گفت : " من به تو سفارش مىكنم كه با يزيد بن معاويه بيعت كنى ، زيرا

[1] زرقا : دختر وهب ، از زنان بد كاره بود .

41