حضرت سجاد ( ع ) فرمود : " مشمول رحمت خدا باشد كسى كه نصيحت مرا بپذيريد و وصيت مرا در راه خدا و رسول خدا و اهل بيتش حفظ كند ، چون پيروى و اقتداى به ما اقتداء به رسول خداست . " مردم يكصدا گفتند : " اى پسر پيغمبر ! ما همه گوش به فرمان تو و مطيع تو و نگاه دارنده عهد و پيمان تو هستيم و هرگز از تو روى باز نمىگردانيم و به هر چه امر كنى اطاعت مىكنيم و مىجنگيم با هر كه با تو بجنگد ، و مسالمت مىكنيم با هر كه با تو مسالمت كند ، تا از يزيد خونخواهى كنيم و از كسانى كه به تو ظلم كردند و ستم نمودند بيزارى جوييم . " فرمود : " هيهات ! هيهات ! اى غدارهاى حيله باز كه جز خدعه و مكر خصلتى در شما نيست ! آيا مىخواهيد آنچه را كه با پدران من نموديد با من نيز روا داريد ؟ به خدا قسم چنين امرى ممكن نيست ، زيرا هنوز جراحاتى را كه از اهل بيت پدرم بر دل من وارد آمده است بهبود نيافته و مصيبت جدم رسول خدا ( ص ) و پدرم و برادرانم فراموش نشده و تلخى آن از كام من بر نخواسته است و سينه و گلويم را تنگ فشرده است و غصه آن در سينه من جريان دارد . من از شما مىخواهم كه نه ما را يارى كنيد و نه با ما بجنگيد . " پس از آن اين اشعار را انشاء فرمود :
" اگر حسين كشته شد عجيب نيست ، چون پدرش على بن ابى طالب ( ع ) كه از حسين ( ع ) بهتر و بزرگوارتر بود ، نيز كشته شد . پس شما اى اهل كوفه ! از مصيبتهايى كه به حسين ( ع ) رسيد ، خوشحال نباشيد . مصيبت او از همه مصائب بزرگتر بود . آن حسينى كه در كنار رود فرات كشته شد ، جانم فداى او باد ! يقينا كيفر كشندگان او آتش جهنم مىباشد . " زين العابدين ( ع ) پس از خواندن اشعار بالا ، اين شعر را نيز قرائت كرد :
" ما از شما راضى شديم ، سر به سر ، كه نه با ما باشيد و نه عليه ما . نه روزى به نفع ما و روز ديگر بر ضد و ضرر ما . " ( يعنى نه ما را يارى كنيد و نه ما را به قتل برسانيد . ) ورود به دار الإماره راوى مىگويد : پس از آن ، ابن زياد در كاخ دار الاماره نشست و بار عام داد .

189