انتقام تعجيل و شتاب نمىكند و نمىترسد كه خونخواهى او از دست برود . پروردگار شما در كمين و به انتظار شماست . " راوى مىگويد : به خدا قسم آن روز مردم را حيران و سرگردان ديدم . آنان گريه مىكردند و دستهايشان را به دندان مىگزيدند . پيرمردى را ديدم كه در كنار من ايستاده و محاسنش از اشك چشمش تر شده است ، در حالى كه مىگفت : " پدرم و مادرم فداى شما باد . پيران شما بهترين پيرها ، جوانان شما بهترين جوانها و زنان شما بهترين زنها و خاندان شما بهترين خاندانها هستند كه هرگز خوار و مغلوب نمىشوند . " خطابه فاطمه بنت الحسين ( ع ) زيد بن موسى بن جعفر ( ع ) [1] از پدران خود روايت مىكند كه فاطمه صغرى پس از آن كه از كربلا وارد كوفه شد ، اين خطبه را ايراد كرد :
" سپاس خداى را به شماره ريگها و سنگها و هم وزن آنچه از روى زمين تا عرش او است . او را ستايش مىكنم و به او ايمان دارم و توكلم به او است و شهادت مىدهم كه خدا يكى است و شريكى براى او نيست و محمد ( ص ) بنده و پيغمبر او است ، و گواهى مىدهم كه فرزندان او را كنار فرات سر بريدند ، بى آن كه خونى از آنان طلبكار يا خونخواهى اى از او داشته باشند . پروردگارا ! من به تو پناه مىبرم از اين كه بر تو دروغ و افترا ببندم يا بر خلاف آنچه به پيغمبرت فرموده اى كه از مردم براى وصى خود ، على ابن ابى طالب ، بيعت بگيرد ، سخنى بگويم . همان على بن ابى طالبى كه حقش را غصب نمودند و او را بى گناه كشتند ، چنان كه ديروز جماعتى كه به زبان مسلمان و در دل كافر بودند ، فرزند او را در سرزمين كربلا كشتند . هلاكت بر سران آنان باد ! كه نه در زندگانى و نه وقت جان دادن ، ظلمها و ستمها را از او دريغ نكردند ، تا آن كه تو او را ستوده منقبت ، پاكيزه طبيعت ، با خوبيهاى شناخته شده و برتريهاى آشكار نزد خويش بردى . خداوندا !

[1] زيد فرزند امام موسى بن جعفر ( ع ) ، از انقلابيونى بود كه همراه ابى سرايا در عراق قيام كرد . حدود سال 250 ه‌ . ق وفات يافت .

179