عمر بن سعد ، آغازگر جنگ راوى مىگويد : عمر بن سعد جلو آمد و تيرى به سوى اصحاب حسين ( ع ) و خيمه آنان پرتاب كرد وگفت : " اى مردم ! نزد امير شهادت دهيد كه من نخستين كسى بودم كه به سوى حسين ( ع ) تير انداختم . " و بدنبال آن ، تيرها مانند باران از طرف سپاه عمر بن سعد باريدن گرفت .
حسين ( ع ) به اصحاب خود فرمود : " خداوند شما را بيامرزد . برخيزيد و به سوى مرگ - كه چاره اى از آن نيست - پيش رويد ، زيرا تيرها ، پيام آوران اين جماعت است كه شما را به جنگ فرا مىخوانند . " پس از آن ، ياران حسين ( ع ) حمله نمودند و ساعتى جنگيدند ، تا آن كه جمعى كشته شدند . در اين هنگام حسين ( ع ) دست به محاسن خود زد و فرمود :
" خشم و غضب خداوند بر جماعت يهوديان شدت گرفت ، هنگامى كه براى خدا فرزندى قايل شدند و گفتند كه عزير پسر خداست و بر گروه نصارى شدت گرفت ، وقتى كه خدا را ثالث ثلاثه قرار دادند و غضب او بر طايفه مجوس شدت يافت ، زمانى كه از عبادت خدا دست برداشتند و به پرستش خورشيد و ماه پرداختند ، و غضب او شدت يافت بر مردمى كه متفق القول ، دست به دست يكديگر داده ، براى كشتن پسر پيغمبر خود آماده شدند . با اين حال ، به خدا سوگند ، پيشنهاد اين مردم را نمىپذيرم و با يزيد هرگز بيعت نمىكنم تا با چهره آغشته به خون به ملاقات " الله " بشتابم . " ابو طاهر محمد بن حسين نرسى در كتاب " معالم الدين " از امام صادق ( ع ) روايت مىكند كه حضرت فرمود : " از پدرم شنيدم كه فرمود : چون حسين ( ع ) با عمر بن سعد ملاقات كرد و جنگ شروع شد ، خداوند براى يارى او جمعى از فرشتگان را از آسمان فرستاد تا بالاى سر او به پرواز درآيند . سپس آن حضرت مخير شد بين دو چيز : او را يارى كنند و دشمنانش را نابود نمايند و يا اين كه شهيد شود و به ملاقات خداوند نائل گردد . حسين ( ع ) ملاقات خداوند را پذيرفت . " پس از آن حسين ( ع ) فرياد زد : " آيا فرياد رسى هستى كه براى خدا ما را يارى كند ؟ آيا مدافعى هست كه دشمنان را از حرم رسول خدا ( ص ) دور سازد ؟ "

127