بخش سوم حوادث پس از شهادت راوى مىگويد : عمر بن سعد ، سر مقدس حسين ( ع ) را عصر همان روز عاشورا توسط خولى بن يزيد وحميد بن مسلم ازدى به پيش عبيدالله بن زياد فرستاد و دستور داد سرهاى بقيه اصحاب و جوانان بنى هاشم را از بدنها جدا كردند و همراه شمر بن ذى الجوشن و قيس بن اشعث و عمرو بن حجاج به كوفه فرستاد تا آنها را نزد ابن زياد ببرند .
خود او روز عاشورا و روز يازدهم را تا ظهر در كربلا ماند . سپس با بازماندگان حسين ( ع ) به سوى كوفه حركت كرد و زنان را در ميان دشمنان ، با صورتهاى باز بر شتران بى هودج نشانيد . آنان را با اين كه امانات و ودايع انبيا بودند ، چون اسيران ترك و روم با سخت ترين مصيبتها و اندوه ها به اسيرى بردند .
شاعر چه نيكو سروده است :
" بر پيغمبرى كه از طايفه بنى هاشم مبعوث شده است صلوات و درود مىفرستند ، ولى با فرزندانش مىجنگند و اين امر يكى از عجايب و شگفتى هاست . " شاعر ديگرى نيز گفته است :
" آيا كسانى كه حسين را كشتند ، اميد دارند كه در روز قيامت به شفاعت جدش نايل شوند . "

171