از سخنان امام موسى كاظم عليه السّلام [1] ( 88 ) 1 - دانش مردم را در چهار چيز يافتم : نخست اين كه پروردگارت را بشناسى ، دوم اين كه بدانى با تو چه كرده است ، سوم اين كه بدانى از تو چه مىخواهد و چهارم اين كه چه چيز تو را از دينت بيرون مىبرد .
( 89 ) 2 - آن كه چيزى نادانسته را با رنج و زحمت به گردن مىگيرد ، كارش را تباه و اميدش را نااميد مىگرداند .
( 90 ) 3 - احسان و نيكى ، زنجيرى است كه آن را جز پاسخى در خور و يا سپاسى شايسته ، نگشايد .

[1] . حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام ، در روز يك شنبه هفتم صفر ، سال 128 هجرى در ابواء ( محلى بين مكه و مدينه ) به دنيا آمد و در 25 رجب سال 183 در زندان بغداد ، در سنن 55 سالگى ، به شهادت رسيد و در نزديكى همين شهر در كاظمين به خاك سپرده شد . پدر بزرگوارشان ، امام جعفر صادق عليه السّلام و مادرشان حميده نام داشت . كنيهء ايشان ابو الحسن و ابو ابراهيم و لقب مشهور ايشان « كاظم » بود ، اما راويان شيعه از ايشان با القاب « امين » و « صالح » نيز نام مىبرند . مورّخان ، تعداد فرزندان ايشان را مختلف بيان كرده و برخى آن را تا شصت تن گفته‌اند كه در ميان پسران ، امام رضا عليه السّلام و در ميان دختران ، فاطمهء معصومه كه در قم مدفون است از بقيه مشهورترند . مدت امامت ايشان 35 سال بود كه بخشى از آن در زندان خلفاى ستمگر عباسى سپرى شد . برخى از روايات ايشان در جوامع روايى و مسند ايشان آمده است .

33