از سخنان امام پاك حسن بن على عليهما السّلام [1] ( 37 ) 1 - احسان آن است كه تأخيرى در پيش و منّتى در پس ، نداشته باشد .
( 38 ) 2 - بخل آن است كه انسان آن چه را بخشيده ، تلف و آن چه را نگه داشته شرف بپندارد .
( 39 ) 3 - آن كه نعمتهايش را مىشمارد ، كرمش را نابود مىكند .
( 40 ) 4 - وفاى به وعده ، دواى كرم است .
( 41 ) 5 - در كيفر گناه شتاب مكن و ميان آن دو ، راهى براى عذر آوردن بگذار .

[1] . امام حسن عليه السّلام ، در شب نيمهء رمضان سال دوم هجرى در مدينه به دنيا آمد و در 28 صفر سال 49 هجرى در مدينه با سمّ به شهادت رسيد و در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد . پدر بزرگوارشان ، حضرت امير المؤمنين عليه السّلام و مادرشان ، حضرت فاطمه ( س ) است . لقب مشهور حضرت ، « مجتبى » و كنيهء ايشان ، « ابو محمد » است . حضرت فرزندان متعددى داشتند كه برخى در كربلا به شهادت رسيدند . آن بزرگوار به همراه برادرش ، امام حسين عليه السّلام در ماجراى مباهلهء پيامبر با مسيحيان نجران حضور داشت و در زمان خلافت پدرش ، يار و ياور ايشان در همهء صحنه‌هاى نبرد و زندگى بود . خلافت كوتاه حضرت مصادف با اقتدار حكومت امويان در شام و قوت گرفتن خوارج در عراق از يك سو و كاستى و سستى شيعيان از سوى ديگر بود . فرو پاشى سپاه سست رأى و ناهمگون عراق پس از حركت براى نبرد با معاويه ، امام را به سردارى بىسپاه تبديل كرد و در پى آن امام براى حفظ اساس تشيع به صلح تحميلى تن در داد . حضرت بقيهء دوران امامت نه سالهء خود را در مدينه گذراند . برخى از خطبه‌ها و سخنان ايشان در كتاب « تحف العقول » آمده است .

21