1 - رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : هر كه از لعن كردن كسى كه خدايش لعن كرده خوددارى و احساس گناه كند لعنت خدا بر او باد . [1] 2 - ابن عباس گويد : على بن ابى طالب را در كتاب خدا نامهايى است كه مردم نمى شناسند . خداوند مى فرمايد : فأذن مؤذن بينهم [2] ( مؤذنى در ميان آنان ندا در دهد كه . . . ) مراد از مؤذن و ندا دهنده آن حضرت است كه مى گويد : هان ! لعنت خدا بر كسانى كه ولايت مرا باور نداشتند و حق مرا سبك و ناچيز شمردند . [3] 3 - على بن عاصم كوفى اعمى در داستانى در از گويد : به امام هادى عليه السلام عرض كردم : من از يارى بدنى شما عاجزم و جز دوستى شما و بيزارى از دشمنانتان و لعن آنان در خلوت خود سرمايه اى ندارم ، سرورا ! حال من چگونه است ؟ فرمود :
پدرم از جدم رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من خبر داد كه فرموده است : هر كه از يارى ما خاندان عاجز باشد و دشمنان ما را در خلوت خود لعن كند خداوند صداى او را به همه فرشتگان مى رساند . پس هر گاه يكى از شما دشمنان ما را لعنت فرستد فرشتگان آن را بالا مىبرند و هر كس را كه آنان را لعن نكند لعنت مى كنند .
و چون صدايش به فرشتگان برسد براى او آمرزش مى طلبند و بر او ثنا

[1] - الاثنا عشرية ، شيخ حر عاملى / فصل 9 ، ص 195 .
[2] - سوره اعراف / 44 .
[3] - شواهد التنزيل 1 / 202 .

965