اصلاب پاك و ارحام پاكيزه منتقل ساخت ، و به هيچ صلبى در نيامدم جز آن كه على با من بود ، و پيوسته چنين بوديم تا خداوند مرا به بهترين رحم يعنى آمنه و على را به بهترين رحم يعنى فاطمه دختر اسد سپرد .
در زمان ما مرد زاهد و عابدى بود به نام ( مبرم ) كه دويست و هفتاد سال به پرستش خدا سرگرم بود و در طول اين مدت يك حاجت از خدا نخواسته بود ، خداوند ابو طالب را به نزد او فرستاد . همين كه چشم مبرم به وى افتاد برخاست ، سر او را بوسه داد و او را نزد خويش نشانيد و گفت : تو كيستى ؟ گفت : مردى از تهامه ام . مبرم گفت : از كدام تيره تهامه ؟ گفت : از بنى هاشم . مرد عابد دوباره برجست و بار دوم سر او را بوسه داد و گفت : اى فلانى ، خداوند على اعلى به من الهامى كرده است ، ابو طالب گفت : چه الهامى ؟ گفت : فرزندى از تو متولد مى شود كه ولى خداى بزرگ است .
چون شب ميلاد على فرا رسيد زمين روشن شد وابوطالب بيرون آمد در حالى كه مى گفت : اى مردم ، ولى خدا در كعبه به دنيا آمد . [1] 18 - عبد الله بن مسعود رضى الله عنه گويد : رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : چون خداوند آدم را بيافريد از روح خود در او دميد ، آدم عطسه اى كرد و گفت : ( الحمد لله ) .
خداوند به او وحى كرد : اى آدم ، مرا ستايش كردى اى بنده من ، به عزت و جلالم سوگند اگر نبودند آن دو بنده اى كه آهنگ آفرينش آنها را دارم تو را در دنيا نمى آفريدم . گفت : خدايا آنان از صلب من خواهند بود ؟ فرمود : آرى ، اى آدم سربردار و بنگر . آدم سرداشت ديد كه بر عرش نوشته : ( معبودى جز الله نيست ، محمد رسول خدا پيامبر رحمت است ، على ولى خدا برپا دارنده حجت خدا بر بندگان او است ، هر كه حق او را شناخت پاك و پاكيزه است ، و

[1] - كفاية الطالب / 406 .

79