چه چيز برانگيخت ؟ گفتند : بر ولايت تو و ولايت على بن ابى طالب عليه السلام . [1] بنگر كه چگونه اقرار به نبوت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و ولايت على عليه السلام با هم مورد دعوت و بعثت انبياى بزرگ عليهم السلام بوده است ! و اين نيست جز به خاطر اتحاد نورشان و وحدت حقيقتشان ، كه هرگز از هم جداشدنى نيستند .
21 - على عليه السلام گويد : رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ( در روزى كه قريش را گرد هم جمع كرد و غذا خوردند و اعلام نبوت خويش نمود ) فرمود : اى فرزندان عبد المطلب ، به خدا سوگند در ميان عرب جوانى را سراغ ندارم كه براى قوم خويش چيزى بهتر از آنچه من برايتان آورده ام آورده باشد ، من خير دنيا و آخرت را براى شما آورده ام . خداوند مرا دستور داده كه شما را به سوى او فرا خوانم . كدامين شما مرا بر اين كار يارى مى دهد به شرط آن كه برادر و وصى و جانشين من در ميان شما باشد ؟ همه واپس گراييدند و من كه از همه جوان تر بودم و از چشمم آب مى آمد و شكمى بر آمده و ساقى نازك تر از همه داشتم گفتم : اى پيامبر خدا ! من وزير و ياور تو در اين كار خواهم بود . پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم گردن مرا گرفت و فرمود : اين برادر ، وصى و جانشين من در ميان شماست ، به سخن او گوش دهيد و فرمانش بريد .
آنان به حال خنده برخاستند و به ابو طالب مى گفتند : تو را دستور داد كه گوش به فرمان فرزندت باشى و از او اطاعت كنى ! [2] ببين چگونه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم هنگام دعوت آنان به نبوت خويش ، آنان را به وصايت و ولايت على عليه السلام نيز فرا خواند و فرمود : ( سخن او بشنويد و فرمانش بريد ) ! و اين خود دليل است كه رسالت و نبوت از ولايت و خلافت جدايى ناپذير است ، خداوندا ! به حق على امير مؤمنان ، ما را بر ولايت او ثابت قدم بدار .

[1] - شواهد التنزيل 2 / 156 .
[2] - تاريخ طبرى 2 / 321 .

69