است سخنان ناروايى گفتند !
1 - امام صادق عليه السلام : ابن حجر عسقلانى گويد : جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب هاشمى علوى ابو عبد الله مدنى ملقب به صادق ، و مادرش ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر است . ابن مدينى گفته است : از يحيى بن سعيد درباره او پرسيدند ، گفت : قدرى از او دل گيرم ، و مجالد نزد من از او محبوب تر است . [1] سعيد بن ابى مريم گويد : به ابوبكربن عياش گفتند : چرا با اين كه زمان جعفر را درك كردى از او حديث نشنيدى ؟ گفت : ما از او درباره احاديثى كه مى گفت پرسيديم كه آيا اينها را ( از راويان ) شنيده اى ؟ گفت : نه ، بلكه روايتى است كه از پدرانمان روايت مى كنيم .
ابن سعد گويد : جعفر حديث بسيار مى گفت ولى به حديث او احتجاج نمى شود و او را ضعيف شمرده اند . يك بار از او پرسيدند : آيا اين احاديث را از پدرت شنيده اى ؟ گفت : آرى . و بار ديگر پرسيدند ، گفت : آنها را در كتب پدرم ديده ام . [2] از امور اندوهبار واسف انگيز آن است كه محمد بن اسماعيل بخارى در كتاب صحيح خود از برخى شياطين ناصبيها مانند عمران بن حطان ومروان بن حكم حديث نقل مى كند ولى از امام صادق عليه السلام نقل نمى كند ، كاش مى دانستم كه بخارى چه عذرى در پيشگاه خدا و رسول خواهد داشت !

[1] - همين ابن حجر در تهذيب التهذيب 10 / 39 درباره مجالد آورده است : احمد بن حنبل به او اهميت نمى داد . بخارى گفته است : يحيى بن سعيد او را ضعيف مى شمرد . ابو طالب از احمد آورده كه او موقعيتى ندارد ( و به حديثش اعتمادى نيست ) . ابن خيثمه از ابن معين آورده كه او ضعيف است و حديثش سست و بى اعتبار .
[2] - تهذيب التهذيب 2 / 201

684