18 - ديوان ابوالطيب متنبى : علامه سيد عبد الزهراء گويد : ابوالطيب متنبى هنگامى كه او را بر ترك مدح امير مؤمنان عليه السلام سرزنش كردند گفت :
وتركت مدحى للوصى تعمدا * إذ كان نورا مستطيلا شاملا وإذا استطال الشئ قام بنفسه * وصفات ضوءالشمس تذهب باطلا ( من از روى عمد مدح حضرت وصى را ترك گفتم ، زيرا او نورى بلند و فراگير در عالم بود ) .
( و هر گاه چيزى قد علم كند بر پاى خود خواهد ايستاد ( و ديگر نيازى به تعريف ندارد ) چنان كه وصف نور خورشيد وصف باطل و بيهوده اى است ) .
و در پاورقى آن گويد : متأسفانه اين دو بيت در برخى از چاپهاى ديوان متنبى حذف شده ، حتى استاد عبد الرحمن برقوقى اين دو بيت را در چاپ دو جلدى ( 2 / 546 ) آورده و در چاپ چهار جلدى همين ديوان حذف كرده است . [1] 19 - عقايد نسفى : علامه امينى رحمه الله در باب نگاهى به احاديث معاويه گويد :
حديث ( من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتة جاهلية ) را تفتازانى در شرح المقاصد ( 2 / 275 ) آورده و آن را داراى مفاد و مفهوم آيه اولى الامر قرار داده است . وتفتازانى با همين لفظ نيز در شرح عقايد نسفى چاپ سال 1302 آورده ، اما دست امانت دار ودايع علم و دين در چاپ سال 1313 همين كتاب هفت صفحه آن را كه شامل همين حديث بوده تحريف نموده است ، و شيخ على قارى صاحب المرقاة نيز در خاتمه الجواهر المضيئة ( 2 / 509 ) آن را آورده و در ص 457 گويد : معناى اين حديث كه در صحيح مسلم نقل كرده آن است كه : هر كس كه نشناسد كسى را كه اقتدا واهتداى به او در زمان وى بر او واجب است . [2]

[1] - مصادر نهج البلاغة 1 / 146 ، ط بيروت ، مؤسسه اعلمى .
[2] - الغدير 10 / 360

680