3 - ابن منظور گويد : در حديث ابن عباس رحمه الله آمده كه : على اميرمؤمنان به ماه تابان و شير دمان و نهر خروشان و فصل نوبهار مى ماند ، نور و پرتوش به ماه ، شجاعت و دلاوريش به شير ، جود و سخايش به نهر ، و خرمى و حيائش به نوبهار ماننده بود . [1] 4 - و نيز گويد : در حديث ابن عباس رحمه الله آمده : ( من زيباتر از شرصه على عليه السلام نديدم ) . شرصه يا شرصه ريختن موى دو طرف پيشانى از جلو سر است .
5 - و نيز گويد : در توصيف على رضى الله عنه آمده : آن حضرت شكمى بزرگ داشت و موى جلو سرش ريخته بود . و مردم عرب ريختگى موى جلو سر را دوست مى دارند و چنين كسى را به فال نيك مى گيرند ، و غمم يعنى موهاى زياد و آويزان در جلو سر و پيشانى و پشت سر را بد مى دانند و چنين كسى را به فال بد مى گيرند و معتقدند كه چنين كسى لئيم و پست است . هدبة بن خشرم در شعر خود گويد : ( اگر روزگار ميان ما جدايى انداخت تو با مردى كه اغم است ( يعنى موهاى جلو و پشت سرش زياد و آويزان است ) وانزع نيست ( يعنى موهاى جلو سرش نريخته است ) ازدواج مكن ) . [2] 6 - علامه محمد بن طلحه شافعى گويد : آن حضرت سبزه و گندم گون ، درشت چشم و ميان قامت بود ، شكمى بزرگ و محاسنى بلند و پر پشت داشت ، موى جلو سرش ريخته بود و موهاى سر و صورتش سپيد گشته بود ، هيچ يك از عالمان او را به خضاب كردن توصيف ننموده جز سودة بن [3] حنظله كه گفته است :
من على را ديدم كه موى صورتش رنگين بود ) ، و غير او چنين نقل نكرده است ، شايد آن حضرت خضاب مى كرده سپس آن را ترك كرده است .

[1] - لسان العرب 14 / 216 . ماده ( حيا ) .
[2] - لسان العرب 18 / 352 ماده ( نزع ) .
[3] - ظاهرا ( سويد ) صحيح است . ( م )

655