رفت ، فرداى آن شب دايه اى براى او طلب كرديم ولى على پستان هيچ زنى را نگرفت ، ما حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم را فرا خوانديم ، حضرتش زبان خود را در دهان على نهاد تا خوابش برد ، و چند گاهى - به اندازه اى كه خدا خواست - به همين صورت گذشت . [1] 4 - ابو القاسم در اخبار ابورافع از سه طريق روايت كرده كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم هنگام ازدواج با خديجه به عموى خود ابو طالب گفت : من دوست دارم كه يكى از فرزندان خود را به من بسپارى تا ياور من باشد و امور مرا كفايت كند و من اين لطف شما را سپاس گزارم . ابو طالب گفت : هر كدام را خواهى انتخاب كن .
پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم على عليه السلام را برگزيد . پس كسى كه ريشه هايش از چشمه نبوت سيراب شده ، درختش پستان نبوت را مكيده ، شاخه هايش از آبشخوار امامت بارور شده ، در خانه وحى رشد يافته ، در خانه نزول قرآن تربيت گرديده و در دوران زندگى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با او بوده و تا دم مرگ از او جدا نگشته است هرگز با ساير مردم قابل مقايسه نيست ، چرا كه او از گرامى ترين و پاكيزه ترين ريشه خانوادگى برخوردار بوده و معلوم است كه رگ و ريشه شايسته بالنده است و شهاب تيز و درخشان نفوذ كننده و آموزش پيامبر كارساز . و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم تربيت او را به عهده نگرفت و ضامن پرورش و تربيت نيكوى او نشد مگر به دو دليل : يا آن كه از روى حدس قوى آينده درخشان او را مى نگريست و يا از طريق وحى الهى مى دانست . اگر از روى حدس قوى بوده معلوم است كه تير حدسش خطا نرفته و پندارش نابجا نبوده است ، و اگر به وحى الهى بوده ، ديگر منزلتى برتر و حالى دلالت كننده تر از آن بر فضيلت و امامت حضرتش وجود ندارد . [2]

[1] - السيرة الحلبية 1 / 268 و نيز سيره زينى دحلان كه در حاشيه سيره حلبى چاپ شده است .
[2] - بحار الانوار 38 / 295 .

637