برات ولايت در قصائد و مدايح ابن حماد واناس يعلون في الدرجات * واناس يهوون في الدركات لايجوز الصراط الا امرؤ * من عليه ابوكم ببراة ( گروهى به درجات بهشت بالا روند ، و گروهى در دركات دوزخ فرو افتند ، از صراط عبور نكند مگر مردى كه پدر شما برات به او بخشيده باشد ) .
و نيز گويد :
لايجوز الصراط الا من اعطاه * براة وبالنجاة استخصا [1] ( از صراط نگذرد مگر آن كه حضرتش او را براتى داده و مخصوص به نجات گردانيده باشد ) .
كاتب انى وجبرئيل وانك يا اخى * يوم الحساب وذوالجلال يرانى لعلى الصراط فلا مجاز لجايز * الا لمن من ذى الجلال اتانى

[1] - مناقب ابن شهر آشوب 2 / 157 . شاعر ابو الحسن على بن عبيدالله بن حماد عدوى بصرى است كه از بزرگان علما و شعرا و محدثان شيعه و معاصر شيخ صدوق رحمه الله بوده است . ( ر . ك : الكنى والالقاب 1 / 265 ، الغدير 4 / 153 ) . علامه امينى رحمه الله گويد : ميان جمال الدين خليعى شاعر و ابن حماد شاعر مفاخرتى رخ داد و هر كدام مديحه خود را براى اميرمؤمنان عليه السلام از مديحه ديگرى بهتر مى دانست ، از اين رو هر كدام قصيده اى سروده و در ضريح مقدس علوى افكندند و داورى را به امام عليه السلام وا گذاشتند . قصيده خليعى بيرون آمد و با آب طلا روى آن نوشته بود : ( احسنت ) ، و بر روى قصيده ابن حماد همين جمله با آب نقره نوشته بود . ابن حماد از اين امر متأثر شد و آن حضرت را مخاطب قرار داده ، گفت : من دوست قديمى شما هستم و اين مرد شيعه تازه وارد است ! آن گاه آن حضرت را در خواب ديد كه به او مى فرمود : تو از مايى ، و او شيعه تازه وارد است و رعايت حال او بر ما لازم است . ( الغدير 6 / 13 )

565