الذين آمنوا وكانوا يتقون ، لهم البشرى في الحياة الدنيا وفي الاخرة . . . [1] ( آنان كه ايمان آورده و پرهيز كارى مى كرده اند آنان را در حيات دنيا و در آخرت مژدگانى است . . . ) [2] 10 - امام عسكرى عليه السلام فرمود : مؤمنى كه دوستدار محمد و آل پاك او عليهم السلام است وعلى عليه السلام را پس از محمد صلى الله عليه و آله و سلم پيشواى خود ساخته كه به روش او عمل كند ، و سرور خود گرفته كه همه گفتارهاى او را تصديق و كردارهاى او را تصويب نمايد و او را در اطاعت از فرزندان پاك او كه خود دستور فرموده در امور دين و سياست خويش فرمان برد ، هنگامى كه امر غير قابل رد الهى و قضاى حتمى و غير باز داشتنى خداوند ( يعنى مرگ ) بر او فرا رسد وملك الموت و يارانش بر بالين او حاضر گردند حضرت محمد رسول خدا را بالاى سرش وعلى سيد الوصيين را در جانبى ديگر وحسن سبط سرور پيامبران را در جانبى ديگر و حسين سرور همه شهيدان را در جانبى ديگر و در پيرامون آنها برگزيدگان از خواص و دوستان آل محمد را كه پس از امامان سروران اين امتند مشاهده مى كند ، آن گاه آن مؤمن بيمار به آنان مىنگرد و با آنان سخن مى گويد به گونه اى كه خداوند صداى او را از گوش حاضران بر بالين او مى پوشاند همان گونه كه ديدار ما خاندان و خواص ما را از ديدگانشان محجوب مى دارد تا ثواب ايمانشان بدين مطلب بيشتر شود ، زيرا محنت و گرفتارى آنان بيشتر است .
پس آن مؤمن گويد : پدر و مادرم فدايت اى رسول پروردگار عزت ، پدر و مادرم فدايت اى وصى رسول پروردگار رحمت ، پدر و مادرم فدايتان اى دو شير بچه محمد ، اى دو فرزند و نوه او ، اى دو سرور جوانان بهشتى ، اى دو مقرب

[1] - سوره يونس / 63 و 64 .
[2] - بحار الانوار 6 / 178 .

503