( شگفتا از گل آتش آن كه فروزان است و عنبر را نمىسوزاند ) ! . . . [1] ( همانا من درباره خود اسراف كرده ام و هيچ عملى كه عذرى برايم بتراشد براى خود پيش نفرستاده ام ) .
( من كارنامه خود را ( از گناه ) سيه كرده ، اما كار را به حضرت حيدر واگذارده ام ) .
( او پناهگاه من است در مشكلات دنيا و شفيع من در روز حشر .
( با ولايت او نعمتهاى فراوانى برايم گرد آمده كه بيش از آن است كه بتوان شكر آن گزارد ) .
( بى شك با داشتن آن بهره فراوان برم و به سهم بيشترى اختصاص يابم ) .
( كه همان محفوظ بودن از آتش بزرگ دوزخ است و امنيت از هراس بزرگ روز قيامت ) .
( آيا او با آن كه ساقى كوثر است مرا از نوشيدن از آن حوض باز مىدارد ) ؟
( و يا آن كه مرا از سر خوانى كه براى همه نيازمندان گسترده است دور مى سازد ) ؟
( اى آن كه كارهاى افتخار آميز و غير قابل انكار ابو الحسن را انكار مى كنى ) ، ( اگر از روى نا آگاهى به تاريخ جنگهاى اسلامى مقام پدر شبر ( پدر حسن ) را انكار دارى ) ، ( برو از بدر واحد بپرس و از احزاب و خيبر خبر گير ) ، ( كه كيست كه كار اين جنگها را به عهده داشت و چه كسى گردان را به خاك و خون كشيد ) ؟
( كيست كه دژهاى شرك را درهم كوفت و چه كسى اسلام را بلند آوازه و آباد

[1] - ظاهرا اين قسمت از اشعار در وصف پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم است . ( م )

425