هيچ رخصت نداد ) . [1] علامه مجلسى رحمه الله گويد : رخصت در نماز مانند كوتاه كردن نماز در سفر ، تأخير انداختن آن از وقت فضيلت در صورت داشتن عذر ، ترك بسيارى از واجبات آن در برخى اوقات ، واجب نبودن آن بر زن در حال حيض و نفاس و بر كسى كه آب و خاك براى وضو و تيمم ندارد ، بنابر قولى . و رخصت در زكات براى كسى كه مالش به حد نصاب نرسيده يا شرايط ديگر را ندارد . رخصت در حج براى كسى كه فاقد استطاعت مالى يا شرايط ديگر است . رخصت در روزه درباره مسافر و افراد مسن و مبتلا به بيمارى عطش و امثال آنان . اما ولايت تا زمانى كه تكليف باقى است هيچ گاه ساقط نمى شود . [2] 2 ) سلمان فارسى رضى الله عنه گويد : نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بوديم كه عربى بيابانى بر ما وارد شد ، ايستاد و سلام كرد ، سلام او را پاسخ داديم ، گفت : آن ماه شب چهارده و چراغ شبهاى تار : محمد رسول خداى پادشاه دانا كدامين شماست ؟ آيا اين مرد نيكو چهره است ؟ گفتيم : آرى . پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : اى برادر عرب ، بنشين .
گفت : اى محمد ، قبل از آن كه تو را ببينم به تو ايمان آورده ام و پيش از آن كه با تو ملاقات كنم تو را تصديق نموده ام ، جز آن كه امر ناگوارى از تو به من رسيده !
فرمود : چه چيزى از من به شما رسيده است ؟ گفت : ما را به يگانگى خدا و رسالت خود فرا خواندى و تو را اجابت كرديم ، سپس ما را به نماز و زكات و حج و روزه و جهاد فراخواندى باز هم تو را اجابت كرديم ، آن گاه به اين همه از ما راضى نشدى تا آن كه ما را به ولايت و دوستى عموزاده ات على بن ابى طالب فراخواندى ! آيا اين ولايت را از سوى خود واجب ساختى يا فرمان آسمانى

[1] - كافى 2 / 22 .
[2] - بحار الانوار 68 / 332 .

40