نزد خداوند در آنچه كه اعتقاد بدان را واجب نموده در جاى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم قرار دارد . و اگر دليل خارجى وجود نداشت كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از اميرمؤمنان عليه السلام افضل است ، اعتبارى كه در اين آيه موجود است حكم به تساوى آن دو بزرگوار در فضيلت و مرتبه مى كند ، ولى دليل ديگرى اين تساوى را از ميان مى برد اما افضليت آن حضرت بر سايرين به مقتضاى اين آيه در جاى خود باقى است .
و ديگر از دلائل افضليت آن حضرت آن است كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم حكم دوستى و دشمنى او را در حكم دوستى و دشمنى خود قرار داده است و اين ويژه آن حضرت است و بس . . . بنابر اين لازم است كه اميرمؤمنان عليه السلام با پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در فضيلت مساوى باشد تا چنين چيزى براى او ايجاب گردد و اگر نه وجهى در فضيلت براى آن حضرت نبود . اين دليل نيز مانند دليل نخست است كه در بالا گفتيم ، بنابر اين آن دو بزرگوار در همه حال با هم برابرند مگر آنچه به دليل ديگر براى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ثابت باشد .
و دليل ديگر حديث طير است كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به روايت خاصه وعامه فرمود :
( خداوندا ، محبوبترين آفريدگانت را نزد من فرست كه با من از اين پرنده بخورد ) پس على عليه السلام آمد . . . و چون ثابت شد كه اميرمؤمنان عليه السلام محبوبترين خلق به نزد خداست روشن مى شود كه ثواب او در نزد خداوند از همه بيشتر و او در نظر خدا از همه گرامى تر است ، و اين تنها به دليل آن است كه عمل او از همه برتر و كارش از همه پسنديده تر و خودش در مراتب عابدان از همه والاتر است ، و عموميت لفظ محبوبترين بودن او نزد خداوند آن گونه كه بيان داشتيم حكم به برترى حضرتش از همه بشر مى باشد . . . [1] دليل ديگر اخبار فراوان و منتشرى است كه دانشمندان عامه و خاصه متفقا از

[1] - در اصل كتاب افتادگى يا درهم ريختگى وجود دارد و ما معنى و مفاد كلام را آورديم .

363