17 - در ذخاير بازمانده يكى از حواريون مسيح عليه السلام نوشته اى به قلم سريانى يافت شد كه از تورات نقل شده بود به اين مضمون : چون ميان موسى و خضر عليهما السلام در داستان آن كشتى و نوجوان و ديوار مشاجره درگرفت و موسى به سوى قوم خود بازگشت ، برادرش هارون از او درباره آنچه از خضر عليه السلام در كشتى پرسيد و آنچه از شگفتيهاى دريا ديد پرسش نمود ، موسى گفت : همين طور كه من وخضر بر لب دريا ايستاده بوديم پرنده اى در برابر ما فرود آمد و با منقارش قطره اى از آب دريا برگرفت و به سوى مشرق افكند ، سپس قطره اى ديگر برگرفت و به سوى مغرب افكند ، آن گاه قطره سومى برگرفت و به سوى آسمان افكند ، سپس قطره چهارمى برگرفت و به سوى زمين افكند و سپس قطره پنجمى برگرفت و آن را در دريا افكند و ما هر دو بهت زده شديم . من در اين باره از خضر سؤال كردم و او پاسخ نداد ، ناگاه چشممان به صيادى افتاد كه مشغول صيادى بود ، نظرى به ما كرد و گفت : شما را در چه فكر و تعجب مى بينم ؟ گفتيم :
در كار اين پرنده مىانديشيم . گفت : من با آن كه صيادى هستم اين اشارت را دانستم وشما كه پيامبريد نمى دانيد ؟ ! گفتيم : ما جز آنچه را كه خداى بزرگ به ما آموخته نمى دانيم . گفت : اين يك مرغ دريايى است به نام ( مسلم ) زيرا گاهى كه صدا مى كند ( مسلم ) مى گويد . آن مرغ با اين كار اشارت داشت به اين كه در آخر الزمان پيامبرى خواهد آمد كه علم اهل مشرق و مغرب و اهل آسمان و زمين در برابر علم او مانند اين قطره در برابر درياست ، و علم او را پسر عمو و وصى او به ارث مى برد . [1]

[1] - بحار الانوار 26 / 199 .

348