على عليه السلام از دور نمايان شد . ابو بكر گفت : اى رسول خدا ، مردى را با سه تن از پيامبران قياس كردى ! به به به اين مرد ! او كيست اى رسول خدا ؟ فرمود : اى ابو بكر ، مگر او را نمى شناسى ؟ گفت : خدا و رسولش داناترند . فرمود : او ابو الحسن على بن ابى طالب است . ابو بكر گفت : به به به تو اى ابا الحسن ، مثل تو كجا يافت مى شود اى ابا الحسن ؟ ! [1] 5 - علامه مجلسى رحمه الله از امام سجاد از پدرش عليهما السلام كه فرمود : روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در ميان جمعى از ياران خود به على عليه السلام كه از راه رسيده بود نگاه كرد و فرمود : هر كه دوست دارد كه به جمال يوسف ، سخاى ابراهيم ، بهجت و طراوت سليمان و حكمت داوود بنگرد بايد به اين مرد نگاه كند . [2] 6 - و از سلمة بن قيس از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كه فرمود : خداوند بخشى از فضيلت را به على بخشيده كه اگر بر همه اهل زمين تقسيم شود همه را فراخواهد گرفت . و خداوند او را اندازه اى از فهم بخشيده كه اگر بر همه اهل زمين تقسيم شود همه را فرا مى گيرد . نرمى و ملايمت او به نرمى و ملايمت لوط ، خوى او به خوى يحيى ، زهد او به زهد ايوب ، سخاى او به سخاى ابراهيم ، بهجت او به بهجت سليمان ، و نيروى او به نيروى داود مشابهت دارد . . . و اگر بنا بود پس از من به كسى وحى شود به او وحى مى شد ، خداوند محافل را به او آراسته ، لشگريان را به او گرامى داشته ، سرزمينها را به او سرسبز نموده ، و سپاهيان را به او عزت و چيرگى بخشيده است . داستان او داستان خانه محترم خدا ، كعبه است كه به زيارتش روند و او به زيارت كسى نمى رود ، و مانند ماه است كه چون بتابد تاريكى را بر طرف سازد ، و مانند خورشيد است كه چون بدرخشد دنيا را روشن

[1] - مناقب خوارزمى / 45 .
[2] - بحار الانوار 39 / 35 .

325