ولى سخنى مى گويد كه در نظر اهل فن بسيار سست و بى ارزش است ! و به نظر من اين سخن از خود شيخ محمد عبده نيست بلكه از شاگرد و جمع كننده تفسير او سيد رشيد رضاست كه دشمنى با شيعه از خصوصيات او است . گويى وى اين آيه را نديده و نخوانده است كه مى فرمايد : وان كانوا اخوة رجالا ونساء فللذكر مثل حظ الانثيين . . . [1] يعنى ( هر گاه وارثان ميت چند برادر و خواهر بودند ( پسر و دختر بودند ) پسر دو برابر دختر مى برد ) . در اين آيه كلمه نساء درباره دختران به كار رفته است و كسى در اين باره اختلافى ندارد .
و نيز فرموده : يوصيكم الله في اولادكم للذكر مثل حظ الانثيين فان كن نساء فوق اثنتين . . . [2] در اين آيه نيز كلمه نساء بر دختران اطلاق گرديده است . پس چگونه وى گفته است : هيچ عرب زبانى كلمه نساء را درباره دختران به كار نمى برد ؟ مگر قرآن به زبان عربى فصيح و روشن نيست ؟ چرا ، او مى داند ولى دلبستگى به زمين و ماديات ، و پيروى از هواى نفس او را بدين سخن كشانده است . و كسى را كه خدا روشن نكند هيچ گاه روشن نخواهد شد .
اما اين كه گفته است : ( بعيدتر آن كه مراد از انفسنا على رضى الله عنه باشد ) نيز نارواست ، زيرا واحدى نيشابورى كه از عالمان بزرگ اهل سنت در قرن چهارم است از جابر روايت كرده كه اين آيه درباره اهل كساء نازل شده است . و گويد : شعبى گفته است : مراد از ابناءنا حسن و حسين ، و از نساءنا فاطمه ، و از انفسنا على بن ابى طالب رضى الله عنه است . [3] وابن حجر هيتمى مكى گويد : از عبد الرحمن بن عوف روايت است كه : چون رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مكه را فتح كرد به سوى طائف رفت و هفده يا نوزده شب آن

[1] - سوره ء نساء / 176 .
[2] - سوره ء نساء / 10 .
[3] - اسباب النزول / 68 .

309