افتاد كه شايد او همان خليل باشد ، گفت : پروردگارا ! به من بنما كه چگونه مردگان را زنده مى كنى . خدا گفت : مگر باور ندارى ؟ گفت : چرا ، ولى مى خواهم دلم در مورد اين كه خليل تو هستم آرام يابد ) .
اين حديث گرچه در كتابهاى حديث مثل عيون اخبار الرضا و تفسير برهان و نور الثقلين آمده است اما خالى از اشكال نيست چنان كه علامه طباطبائى رحمه الله در تفسير الميزان ( 1 / 147 ) مى فرمايد : پاسخى كه ( على بن جهم ) از حضرت رضا عليه السلام درباره آدم عليه السلام نقل كرده است با مذهب شايع ائمه اهل بيت عليهم السلام كه مبنى است بر عصمت پيامبران از گناهان صغيره و كبيره پيش از نبوت و پس از آن .
سازگار نيست . از اين رو اين روايت خالى از اشكال نيست . و خدا داناتر است .
ابراهيم عليه السلام شيعه امير عليه السلام است خداى متعال فرموده است : وان من شيعته لابراهيم [1] ( همانا از شيعيان او ابراهيم است ) .
قرطبى در تفسير خود گويد : كلبى وفراء گفته اند : معناى آيه اين است كه ( همانا از شيعيان محمد صلى الله عليه و آله و سلم ابراهيم است ) . بنابر اين مرجع ضمير در شيعته محمد صلى الله عليه و آله و سلم و بنابر قول ابن عباس و مجاهد نوح عليه السلام است . [2] طبرى در تفسير خود گويد : برخى از عربى دانان پندارند : معناى آيه اين است كه از شيعيان محمد صلى الله عليه و آله و سلم ابراهيم است . [3] فخر رازى در تفسير خود گويد : ضمير در شيعته به چه باز مى گردد ؟ در آن دو قول است : قول اول كه ظاهرتر است آن است كه به نوح عليه السلام باز مى گردد . قول

[1] - سوره صافات / 83 .
[2] - تفسير الجامع لأحكام القرآن 15 / 91 .
[3] - تفسير طبرى 24 / 68 .

258