4 - خداى متعال در خطاب به آدم عليه السلام فرمود : اگر نبودند آن دو بنده اى كه آهنگ آفرينش آنها را در سراى دنيا دارم تو را نمى آفريدم . آدم گفت :
خداوندا ! آنها از نسل من اند ؟ فرمود : آرى ، اى آدم سر بردار و ببين . آدم سر برداشت ديد كه بر عرش نوشته است : ( خدايى جز الله نيست ، محمد رسول خدا پيامبر رحمت است ، على برپا دارنده حجت است ، هر كه حق على را بشناسد بالنده و پاكيزه باشد ، و هر كه حق او را انكار كند ملعون و زيانكار گردد . به عزت خود سوگند خورده ام كه فرمانبر او را به بهشت برم گرچه مرا نافرمانى نموده باشد ، و به عزت خود سوگند خورده ام كه نافرمان او را به آتش دوزخ برم گرچه مرا فرمان برده باشد ) . [1] 5 - رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : دوستى على بن ابى طالب عليه السلام گناهان را مى خورد چنان كه آتش هيزم را . [2] 6 - و فرمود : اگر مردم بر دوستى على بن ابى طالب گرد مى آمدند خداى بزرگ آتش دوزخ را نمى آفريد . [3] 7 - و فرمود : فرشته مرگ بر دوستان على بن ا بى طالب با مهربانى رفتار مى كند چنان كه با پيامبران . [4] 8 - ابو علقمه مولاى [5] بنى هاشم گويد : روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم نماز صبح را با

ثورى ابوهريره وار مى خواهد هم خدا را داشته باشد و هم خرما را ! مى خواهد با دوستى على عليه السلام آخرت را براى خود بخرد و با كتمان آن با خليفه وقت در گير نشود و نظر او را به خود جلب نمايد . و اين از بزرگترين لغزشهاى صوفيانه او است . ( م )
[1] - مناقب خوارزمى / 227 .
[2] - لسان الميزان 1 / 185 . تاريخ بغداد 4 / 195 . كفاية الطالب / 325 .
[3] - مناقب خوارزمى / 28 .
[4] - مناقب خوارزمى / 31 .
[5] - مولا به معانى گوناگون مى آيد ، اما هر گاه به قبيله اى منسوب گردد معمولا به معناى ( هم پيمان ) يا ( پناهنده ) مى باشد . ( م )

214