( با آن كه او نخستين كسى بود كه نماز گزارد و به زينت تقوا آراسته بود ) .
( و خورشيد بر او باز گردانيده شد پس از آن كه نورش غروب كرده بود ) .
و در اين باب حكايت شگفتى است كه جماعتى از مشايخ ما در عراق برايم روايت كرده اند ، گفتند : ما در حضور ابو منصور مظفربن اردشير عبادى واعظ بوديم در مجلسى كه در تاجيه مدرسه اى در باب ابرز بغداد بود ، هنگام عصر بود كه وى از حديث رد شمس براى على عليه السلام ياد كرد و آن را با عبارات زيبا و دل پذير بيان داشت و سپس به ذكر فضائل اهل بيت عليهم السلام پرداخت ، در اين حال ابرى پيدا شد و روى خورشيد را چنان پوشانيد كه مردم پنداشتند خورشيد غروب كرد . ابو منصور بر روى منبر ايستاد و به خورشيد اشاره كرد و اين شعر را خواند :
لاتغربي ياشمس حتى ينتهي * مدحي لال المصطفى ولنجله واثني عنانك إن أردت ثنائهم * أنسيت أن كان الوقوف لاءجله إن كان للمولى وقوفك فليكن * هذا الوقوف لخيله ولرجله ( اى خورشيد غروب مكن تا مدح من نسبت به آل مصطفى و فرزندانش تمام شود ) .
( وعنان خود برتاب اگر خواهان ثناى او هستى ، آيا فراموش كردى كه به خاطر او باز ايستادى ) ؟
( اگر روزى براى حضرت مولى باز ايستادى اينك براى خيل سواران و پيادگان او ( ياران و فرزندان او ) باز ايست ) .
در اين حال ابر از روى خورشيد بر طرف شد و خورشيد نور پاشيد .
( در حاشيه همين كتاب گويد : ) من گويم : پس از قبول رد شمس براى يوشع كه در اخبار مسلم آمده گزيرى از قبول رد شمس براى امير مؤمنان عليه السلام نيست به

193