ابوحاتم وى را ضعيف دانسته است ) . و نيز جد تو گفته : ( من در اين باره جز ابن عقده را متهم نمى دانم زيرا وى رافضى است . صرف نظر از همه اينها بايد گفت : نماز عصر با غروب خورشيد قضا شده بود و بازگشت خورشيد بى فايده بوده است زيرا نماز قضا ديگر نماز ادا نمى گردد . و نيز گفته اند : در حديث صحيح آمده كه خورشيد براى كسى جز يوشع بن نون باز داشته نشده است ) .
پاسخ : اين كه جدم رحمه الله گفته : ( اين حديث بدون شك جعلى است ) دعوى بى دليل است ، زيرا پاسخ طعن هايى كه بر راويان آن زده روشن است ، زيرا ما آن را از راويان عادل مورد وثوق كه جاى هيچ خرده اى بر آنها نيست نقل كرديم و در سند آن احدى از كسانى كه وى ضعيف دانسته وجود ندارد . وابوهريره نيز آن را - به روايت ابن مردويه از وى - روايت كرده و احتمالا كسانى كه وى اشاره كرده در طريق روايت ابوهريره باشند نه در اسناد ديگر .
و اين كه گفته : ( من در اين باره جز ابن عقده را متهم نمى دانم ) از باب ظن و شك است نه از باب قطع و يقين ، و نيز ابن عقده به عدالت مشهور است ، وى به نقل فضايل اهل بيت اكتفا مى كرده و سخن از ستايش يا نكوهش صحابه رضى الله عنه به ميان نمى آورده ، از اين رو او را به رافضى بودن منسوب داشته اند .
و اين كه گفته : ( نماز عصر قضا شده بود ) ، گوييم : صاحبان عقل سليم و فطرت صحيح معتقد نيستند كه خورشيد غروب كرد سپس بازگشت ، بلكه از حركت عادى باز ايستاد و در نظر بينندگان چنين آمد كه غروب كرده است ، و چنين نبود بلكه آهسته حركت مى كرد . دليلش آن كه اگر غروب كرده و سپس باز گشته بود حركت افلاك مختل مى شد و نظام عالم به هم مى ريخت ، و اگر هم حقيقتا باز گشته باشد عجبى نيست ، زيرا معجزه اى براى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و كرامتى براى على عليه السلام بوده است چنان كه به اجماع همه براى يوشع عليه السلام باز داشته شد ، و آن از دو

190