از هنگام مرگ شروع مى گردد و دامنه آن به عالم برزخ و قيامت كشيده مى شود . حضور امام على عليه السلام بر بالين محتضر ، حضور بر صراط به هنگام عبور بندگان ، حضور در كنار حوض كوثر ، و بالاخره حضور آن بزرگوار در هنگام تقسيم بهشتيان و دوزخيان ، مباحث اين باب را تشكيل مى دهد .
باب چهارم : در امور شخصى و فضايل نفسانى و سيره درخشان اجتماعى آن حضرت سخن مى گويد . در اين بخش به مناسبت يكى از ابواب ، بحثى جالب و متتبعانه در تحريف برخى از كتابهاى اهل سنت و برخى از شخصيتهاى شيعى به انگيزه كشتن حق امير مؤمنان عليه السلام به ميان آمده كه هر محققى را به حيرت وا مىدارد و نشان مى دهد كه تعصبات فرقه اى تا چه حد مى تواند با واقعيات ستيزه نمايد و بر روى حق سر پوش باطل بگذارد . مهمترين فصل اين باب ارائه سيره سياسى و عدالت اجتماعى آن حضرت و پاسخگويى به اشكالاتى است كه بر سياست الهى آن حضرت وارد آورده اند .
بالاخره در فصلهاى پايانى سخن از مظلوميت آن بزرگ مرد تاريخ انسانيت به ميان مى آيد كه بر دل فرزندان تاريخ داغى جگرسوز مى زند و با مطالعه اين بخش خواننده در دريايى ژرف از حيرت فرو مى رود كه يك شخصيت انسانى تا چه حد مى تواند الهى و متعالى باشد و در اوج قدرت هماره مظلوم ترين چهره تاريخ ! !
و سر انجام اين باب هم با نقل گفتارهايى چند از دل باختگان على عليه السلام در وصف آن رهبر انسانها به پايان مى رسد .
باب پنجم : كه آخرين باب كتاب است به طور خلاصه نسبت به دورى از دشمنان و دوستى با دوستان آن حضرت سخن مى گويد .
با ختم كتاب گوشه اى از چهره ملكوتى آن امام بزرگوار براى خواننده گرامى رخ مى نمايد و شور ولايت و حب و ولا را در دلها بر مى انگيزاند .
و اى كاش مجال بحث ، گسترده بود و فصلى هم هر چند به اختصار درباره تاريخ جنگهاى أمير المؤمنين ، على عليه السلام مى گشود تا نمايان گردد آنان كه تاب و تحمل عدالت را نداشتند چگونه به روى او تيغ كشيدند و تيغ عدالت او چگونه گروهى را تار و مار كرد و گروهى هم از

10