الملكوت .
اى پسرم آنچه را نمىدانى از علماء ياد بگير . و آنچه را مىدانى به مردم بياموز . چون چنين كردى و اين دو صفت نيكوى ياد گرفتن و ياد دادن در تو پيدا شد در عالم ملكوت به اين دو صفت ياد مىشوى .
يا بنىّ اغنى النّاس من قنع بما في يديه و افقرهم من مدّ عينيه إلى ما في أيدي النّاس و عليك باليأس عمّا في أيدي النّاس و الوثوق بوعد الله واسع فيما فرض عليك و دع السّعى فيما ضمن لك و توكَّل على الله في كلّ أمورك يكفيك .
اى پسرم بىنيازترين مردم كسى است كه به آنچه در دست اوست قناعت كند و فقيرترين آنها كسى است كه به آنچه در دست مردم است چشم داشته باشد و بر تو باد كه مأيوس باشى از آنچه در دست مردم است . و اعتماد تو به وعدهء خدا باشد . و كوشش كن در آنچه بر تو واجب شده . و رزقي كه براي تو ضمانت شده و به تو خواهد رسيد لازم نيست سعى بسيار در طلب آن داشته باشى .
و توكَّل بر خدا كن در تمام أمور و كارهاى خود تا تو را كفايت كند .
و إذا صلَّيت فصلّ صلاة مودّع تظنّ ان لا تبقى بعدها ابدا و ايّاك و ما تعتذر منه فانّه لا يعتذر من خير . و هر وقت نماز خواندى نماز تو مانند نماز كسى باشد كه با نماز وداع كند و گمان برى كه بعد از آن نماز هرگز باقي نمانى . و دورى كن از آنچه كه بخواهى از آن عذرخواهى كنى ، چون كه از كار خوب هيچ گاه عذرخواهى نمىشود ، يعنى كار بدى نكن كه

290