باب ششم در بر حذر داشتن از عقوبت گناهان در دنيا قال الله تعالى : * ( فَكُلاًّ أَخَذْنا بِذَنْبِه فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَيْه حاصِباً وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْه الصَّيْحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِه الأَرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَما كانَ الله لِيَظْلِمَهُمْ وَلكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ) * [1] .
در حالات كساني كه عذاب بر آنها در اين عالم نازل گرديد خداى متعال مىفرمايد : پس تمامى آنها را به گناهانشان گرفتيم .
بعضي از آنها با تند باد به هلاكت رسيدند . مانند قوم عاد . و بعضي از آنها در اثر صيحه آسمانى ، كه صداى جبرئيل بوده ، هلاك شدند . و قومي ديگر را غرق دريا كرديم چون فرعون و اتباعش .
و دسته اى را به زمين فرو برديم ، مانند : قارون . و چنين نيست كه خداوند به آنها ظلم كرده باشد ليكن خود آنها بودند كه به خود ظلم نمودند .
و قال رسول الله صلَّى الله عليه و آله ) * يظهر في امّتى الخسف و القذف

[1] سورهء عنكبوت ، آيهء 40 .

153