كه آن را ذي غصه مىنامند به جهت اين كه در گلوى آنها مىماند و فروبردنش براي آنها سخت است و عذابي دردناك است ، و آبى به آنها مىدهند كه از گرمى و داغى احشاء و أمعاء آنها را قطعه قطعه مىكند . پس به خازنين جهنم مىگويند كه از خداى خود بخواهيد كه يك روز عذاب ما را تخفيف دهد . به آنها گفته مىشود : آيا پيغمبران خدا بر شما وارد نشدند و در ميان شما مبعوث نگرديدند و احكام الهى را براي شما بيان نكردند ؟ عرض مىكنند ، بلى پيغمبران آمدند . گفته مىشود : دعا كنيد و هر چه مىخواهيد بخواهيد و نيست خواسته هاى كافران مگر در هلاكت .
و قال الحسن عليه السّلام : انّ الله تعالى لم يجعل * ( الأَغْلالَ فِي أَعْناقِ ) * أهل النّار لأنّهم اعجزوه و لكن إذا اطفى بهم اللَّهب ارسلهم في قعرها ثم غشى عليه فلمّا افاق من غشوته قال يا بن آدم نفسك نفسك فإنما هي نفس واحدة ان نجوت و ان هلكت لم ينفعك نجاة من نجى .
حضرت امام حسن - عليه السّلام - فرمود : اين كه خداى متعال جلَّت عظمته أهل آتش را غل به گردن آنها قرار مىدهد نه براي اين است كه آنها خدا را عاجز كنند ، يعنى بتوانند فرار كنند و ليكن وقتي شعلهء آتش آنها را گرفت آن غل سنگين آنها را به قعر جهنّم مىكشد . چون حضرت اين را فرمود حالت غش به أو عارض شد چون به حال أول برگشت فرمود : اى فرزند آدم در نجات خود بكوش در نجات خود بكوش كه آن يك نفس است اگر نجات پيدا كردى نجات پيدا كردى و اگر هلاك شدى به تو نفعي

144