مجتهدين و مراجع مشهور در قرن هشتم هجرى است ، كه در سال 786 ه ق در شهر دمشق به شهادت رسيد .
منظور از فخر المحقّقين ، فقيه بزرگ و محقّق ارجمند ، محمّد بن علَّامه حلَّى ( ره ) است ، كه از مراجع و اساتيد برجستهء عصر خود بود ، و در سال 771 ه ق چشم از جهان فرو بست .
عالم بزرگ ابن فهد حلَّى ( احمد بن محمد بن فهد حلَّى از مراجع و اساتيد عصر خود ، كه در سال 826 ه ق در نجف اشرف ، رحلت كرد ) يكى از شاگردان حسن بن ابى الحسن ديلمى ( مؤلَّف اين كتاب ) بود ، كه در كتاب « عدّة الدّاعي » خود ، از او نقل روايت مىكند . [1] مرجع عاليقدر مرحوم آيت الله العظمى نجفى مرعشى ( ره ) در شرح حال مؤلَّف اين كتاب مىنويسد : « اساتيد او در وهلهء اوّل ، پدر ارجمندش بود ، و يكى از اساتيد او شهيد اوّل ( مرجع و فقيه عاليقدر ، شمس الدين محمد بن مكَّى ) مىباشد . و جماعتى از دانشمندان و محقّقان از شاگردان او بودند ، و از محضر علمى او برخاستند ، مانند : علَّامه بزرگ شيخ محمّد جيلانى ، و علَّامهء زاهد ابن فهد حلَّى صاحب كتاب عدّة الدّاعى است . [2] تأليفات و آثار علمى او او داراى تأليفات بسيار بوده كه بعضى از آنها چاپ شده است ، علَّامه سيد محسن امين ( ره ) در كتاب اعيان الشّيعه ، پنج كتاب از تأليفات او را به اين ترتيب ذكر مىكند :

[1] اقتباس از همان مدرك ، كتاب عدّة الداعى ، در سال 801 ه - ق تأليف شده است ( بحار ، ج 1 ، ص 165 ) .
[2] اقتباس از مقدّمهء آيت اللَّه العظمى مرعشى نجفى ، بر ترجمهء جلد اوّل ارشاد القلوب ، ص د ، ه

8