مىفرمايد :
* ( وَأَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّه وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى ) * [1] : هر كس از مقام خدايش بترسد و نفس را از هوس باز دارد ، بهشت جاى اوست .
از اين رو كوشش كردم كه خود را از اين مسائل دور سازم و به اطاعت حقّ مشغول گردم ، فرمود : احسنت و الله .
چهارم : ديدم هر كس هر چه به دست آورد ، در حفظ آن مىكوشد و از اتلافش جلوگيرى مىنمايد ، ولى ديدم خداوند مىفرمايد :
* ( مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ الله قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَه لَه وَلَه أَجْرٌ كَرِيمٌ ) * [2] : كيست كه به خدا قرضى دهد ، تا خدا برايش به چندين برابر بيفزايد و پاداشى با لطف و كرم به او عطا نمايد .
لذا دوست دارم كه آنچه دارم مضاعف و چند مقابل شود ، پس در راه خدا انفاق مىكنم ، تا ذخيرهء روز نياز من گردد ، فرمود : احسنت و الله .
پنجم : ديدم مردم به يك ديگر حسد مىورزند ، و خداوند مىفرمايد :
* ( نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَرَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ ) * [3] : ما معيشت آنها را در حيات دنيا در ميانشان تقسيم كرديم و بعضى را بر بعضى برترى داديم تا يك ديگر را مسخر كرده ( و با هم تعاون نمايند ) و رحمت خدايت از تمام آنچه جمعآورى مىكنند بهتر است .
لذا بر كسى حسد نورزيدم و بر آنچه از دست من رفته از زندگى دنيا ،

[1] النازعات / 41
[2] حديد / 11
[3] زخرف / 30

486