باب سى و ششم در بارهء سپاسگزارى از خداى متعال خداوند در اين باره مىفرمايد :
* ( وَاشْكُرُوا لِي وَلا تَكْفُرُونِ ) * [1] : سپاسم را به جاى آريد و ( نعمت ) مرا كفران نكنيد .
و : * ( لَئِنْ شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ ) * [2] : اگر سپاس نعمت به جاى آريد ، آن را بر شما مىافزايم .
و : * ( وَمَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِه وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ الله غَنِيٌّ حَمِيدٌ ) * [3] : هر كس سپاس گويد ، براى خود گفته و هر كس كفران ورزد ، همانا خداوند بىنياز و ستوده است .
حقيقت شكر اعتراف به نعمت خداى متعال است .
خداوند به داود عليه السّلام وحى كرد : [4] اى داود ، آن گونه كه شايستهء من است ،

[1] بقره / 151
[2] ابراهيم / 7
[3] لقمان / 12
[4] و اوحى اللَّه الى داود : اشكر لي حقّ شكرى ، فقال الهى كيف اشكرك حقّ شكرك و شكرك ايّاى نعمة منك ؟ فقال الآن شكرتني حقّ شكرى .

322