به درجات بالا مىرساند و جزء كسانى مىگردى كه خدا چنين مدحشان كرده :
* ( تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ ) * [1] : ( بندگان خاص ) كسانى هستند كه پهلوى خود را از بسترها دور مىدارد و خدا را با بيم و اميد مىخوانند و از اموالى كه به آنان داده‌ايم ، انفاق مىكنند .
پس مىبينى كه خداوند چگونه شب زنده‌داران و انفاقكنندگان را مدح كرده است .
اگر مىترسى كه براى عبادت شب بيدار نگردى ، پيش از خواب بهرهء خود را از نماز شب ، ببر و از استغفار نيمه شب غافل مباش ، زيرا اين ساعات وقتى است كه سبك بالان تيز پرواز در آن نمىخوابند بلكه صدايشان به ذكر و تسبيح بلند است .
تلاوت دعاها و مناجات خدا را فراموش نكن ، زيرا دعا مغز و نهايت عبادتها است ، و اگر ناچارى ( به علت خستگى كار روزانه ) شب را بخوابى ، ساعتى از آن را براى توبه و گريه و دعا قرار بده ، و اگر همهء شب را به خوابيدن بگذرانى و ساعتى دعا نكنى ، دلت مرده و كسى كه چنين باشد ، خداوند او را از درگاهش دور مىنمايد .
مؤلف ( ديلمى ) گويد : كمترين حالات مؤمن اين است كه در هر شب چهار ركعت نماز شب بخواند و كمتر از آن خواندن يك صد آيه از قرآن است سپس خدا را تسبيح گويد و براى خود و پدر و مادر و مؤمنان دعا كند ، آنگاه از خدا آمرزش طلب نمايد ، تا جزء غافلين محسوب نگردد .

[1] سجده / 15 .

231