و در حديث صحيح از پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلم وارد شده كه فرمود : در بهشت جاودان درختى است كه اسبهاى بالدار و ابلق با زينهايى از ياقوت و زبرجد از آن بيرون مىآيد ، و اين اسبها نه سرگين دارند و نه بول و اولياى خدا بر آنها سوار مىشوند و پرواز مىكنند و به هر كجا از بهشت كه بخواهند مىروند ، و اهل بهشت به آنها مىگويند : اى برادران با ما به انصاف رفتار نكرديد ( كه اين مقام را براى ما هم از خدا طلب نكرديد ) سپس مىگويند خدايا با چه عملى اينان به اين كرامت بزرگ رسيدند و ما نرسيديم ؟ در اين موقع فرشته‌اى از درون [1] عرش مىگويد : ايشان شبها را عبادت مىكردند و شما مىخوابيديد ، آنان روزه مىداشتند و شما مىخورديد ، آنان در راه خدا از مال خويش صدقه مىدادند و شما بخل مىورزيديد ، آنان بسيار خدا را ذكر مىكردند و شما سستى مىكرديد ، آنان از ترس خدا با شيفتگى و شوق گريه مىكردند .
از جمله چيزهايى كه در هنگام مناجات ، خدا به داود عليه السّلام مىفرمود : اى داود ، استغفار را در دل شب و سحرگاهان فراموش مكن .
اى داود ، هنگامى كه تاريكى شب همه جا را فرا گرفت ، به ارتفاع ستارگان آسمان بنگر و مرا تسبيح گوى و آنقدر مرا ذكر كن ، تا تو را ذكر كنم .
شبزنده‌دارى از شيوهء پرهيزكاران اى داود ، پرهيزكاران شب را بدون نماز بر من نمىخوابند و روز را بىذكر من به شب نمىبرند ، اى داود ، عارفان و رازداران من ، سرمهء بيدارى را بر چشمها مىكشند [2] و از بستر خود برمىخيزند و با اين كار خشنودى مرا

[1] علَّامه شعرانى : بطنان العرش يعنى : از وسط آن و بطنان جمع باطن است .
[2] علَّامه شعرانى : مردود يعنى ، ميلها .

222