باب بيست و دوم فضيلت نماز شب خداى متعالى در توصيف حالات مؤمنان و آن گونه كه بايد باشند مىفرمايد :
* ( كانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ وَبِالأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ) * [1] : در شب اندك مىخوابند و سپس برخاسته و در دل شب به استغفار مشغول مىشوند .
و : * ( تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ ) * [2] : شبها پهلو را از بستر دور سازند و از ترس ( عذاب ) و طمع ( بهشت ) خدا را مىخوانند و از آنچه به ايشان روزى داده‌ايم ، ( به ديگران ) انفاق كنند .
و : * ( أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَقائِماً يَحْذَرُ الآخِرَةَ وَيَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّه ) * [3] : آيا كسى كه شب را به سجده و نماز مىپردازد ، و از عذاب آخرت ترسان و اميد رحمت خدا را دارد ( با كسى كه اين اوصاف را ندارد يكى است ؟ ) .

[1] الذاريات / 16 - 17 .
[2] سجده / 15 .
[3] زمر / 1 .

220