و تظاهر به دين طلب كنند .
« عبد الله بن عباس » گفت : زمانى برسد كه سنّت در ميان مردم بميرد و بدعت زنده گردد ، سوگند به خدا هلاكت مردم به دست علماى بد صورت مىگيرد كه بر سر راه آخرت مىنشينند و مردم را از عمل براى آن باز مىدارند و ( با عمل خود ) در دلها ايجاد شك مىكنند ، مثال اينان همانند مرد تشنه‌اى است كه تشنه باشد و كوزهء پر آبى را ببيند و بخواهد از آن بياشامد ، و كسى به او بگويد : از اين آب ننوش زيرا مارى در آن نهفته و تو را مىگزد و آن را از سمّ پر كرده ؟ ! پس آن مرد تشنه آب ننوشد ، سپس گوينده خود از آن بنوشد و تشنه گويد : اگر مار در آن بود ، اين مرد از آن آب نمىنوشيد ( پس معلوم است كه دروغ مىگويد ) و وضع مردم با علماى بد همين گونه است كه مردم را به زهد در دنيا دعوت مىكنند و خود به آن روى مىآورند ، و مردم را از رفتن به نزد واليان و تعظيم به آنها باز مىدارند ، ولى خود بر خلاف آن عمل مىكنند و واليان را تمجيد كرده و افعالشان را در نظرشان خوب جلوه مىدهند و وعدهء نجات به او مىدهند ، بلكه بالاتر مىگويند خوابها ديده‌ايم كه شما در مقامهاى بالا قرار داشتيد و نزد خدا مقرّب و معززيد ، پس به اين وسيله آنها را مىفريبند و مغرور مىسازند و كلام خدا را فراموش مىكنند كه مىفرمايد :
* ( إِنَّ الأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ) * [1] : نيكوكاران را در بهشت و بدكاران در دوزخاند .
و : * ( ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلا شَفِيعٍ يُطاعُ ) * [2] : در قيامت ستمكاران دوست و ياور و شفيعى ندارند كه بر ايشان شفاعت كند .

[1] انفطار / 12 - 13 .
[2] مؤمن / 18 .

181