باب پانزدهم موعظه و اندرز مصنّف ( ره ) نويسندهء اين كتاب ( ديلمى ) مىگويد : كسى كه در درون خود دلى موعظه‌گر ندارد ، موعظهء ديگران در او تأثيرى ( سرنوشت ساز ) ندارد و خداوند چيزى بالاتر از قلبى روشن به بندگان عطا نفرموده است .
به اين جهت اثر موعظه در دلهاى ستمكاران و متكبّران ، بسيار كم است .
من از كسانى كه لباسهاى گرانقيمت مىپوشند [1] و داراى پست و مقاماند ، در شگفتم كه چرا امانت را مىپذيرند ولى در آن خيانت مىكنند ، و تلاش دارند كه به آرزوهاى خود برسند [2] و قدرتى به‌دست آورند ، سپس به دانشمندان و اهل فضل و كمال و ضعفا و بيچارگان و پيشه‌وران ، ستم مىكنند بدنها را فربه و دين خود را ضعيف مىسازند و دنياى خود را آباد و آخرت خود را خراب مىكنند .

[1] علَّامه شعرانى : مطارف جمع مطرف : لباسى كه از خز باشد و عتاق جمع عتيق است .
[2] علَّامه شعرانى : حافوا من الحيف و هو الظلم .

171