فرمود : فرزند آدم پير مىشود ولى دو چيز در او همچنان باقى مىماند :
يكى حرص و ديگرى درازى آرزوها .
امام على عليه السّلام در ضمن خطبه‌اى فرمود : [1] چه بسيار است آرزومندى كه به آرزوى خود ، نمىرسد و چه بسيار است ، كسانى كه مال جمع مىكنند ، ولى از آن نمىخورند ، و شايد آن را از راه حرام به دست آورده و حق ديگران را نداده ، پس كار حرام انجام داده و آن را براى دشمن به ارث نهاده ، و فقط وزر و وبال و گرفتارى ، براى خود درست كرده [2] و در حال اندوه و تأسف ، بر خداى خود وارد مىشود ، پس دنيا و آخرت را باخته و اين است ، زيانكارى آشكار .
اصمعى گفت : از عربى شنيدم كه مىگويد : آرزوها گردن مردان را قطع كرده ، و چون سراب آنان را فريفته و وامانده مىكند كسى را كه به آن اميدوار گشته ، و مغرور مىسازد كسى كه آن را ببيند ، و هر كس شب و روز را با آن سپرى كند ، او را به اجل نزديك مىسازد و او را به جايگاهش ( گور ) ملحق مىنمايد .
شاعرى گفته : [3] انسان روز را به شب مىرساند ، در صورتى كه مرگش نزديك است و آرزوهاى دراز در دنيا دارد ، و براى رفتن شتاب مىكند ، و نمىداند كه ، رفتن او را به چه چيز نزديك مىسازد ( به بهشت يا دوزخ ) .

[1] قال على عليه السّلام : اتّقوا اللَّه فكم من مؤمّل ما لا يبلغه و جامع ما لا يأكله و لعلَّه من باطل جمعه و من حقّ منعه اصابه حراما و ورثه عدوّا فاحتمل اصره و باء بوزره ورد على ربّه خاسرا اسفا لاهفا قد * ( خَسِرَ الدُّنْيا وَالآخِرَةَ ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ ) *
[2] علَّامه شعرانى : الاصر الحمل و المعصية : اصر يعنى : حمل بار و گناه
[3] < شعر > و يمسى المرء ذا اجل قريب و في الدّنيا له امل طويل و يعجل للرّحيل و ليس يدرى الى ما ذا يقرّبه الرّحيل < / شعر >

115