كه به شما ستم نكند ، ولى پناه نداده كه شما را مورد آزمايش قرار ندهد ، [1] بلكه شما را مىآزمايد .
امام عليه السّلام در خطبه‌اى ديگر به همين منوال مىفرمايد : آگاه باشيد كه دنيا در حال گذر است و نيستى خود را اعلان نموده و كار نيكش ( در ميان مردم ) منكر گشته و سريعا پشت مىكند و ساكنانش را به سوى نابودى سوق مىدهد و آهنگ مرگ در گوششان زمزمه مىكند و شيرينيهايش را به تلخى مبدّل مىسازد و خوشيهايش را مكدّر و تاريك مىكند ، و جز باقيماندهء كمى ، از آن نمانده و جرعه و ظرف كوچكى [2] از آن در اختيار شما است و اگر گوارا هم باشد ، تشنه را سيراب نمىسازد ( تا چه رسد كه گوارا نيست ) پس اى بندگان خدا ، براى كوچيدن مهيّا شويد كه از اين خانهء رو به زوال خداحافظى كنيد و مهلتش شما را نفريبد و آرزوهايتان دراز نباشد .
اى مردم به خدا سوگند اگر چون زنان داغدار ناله سر دهيد و چون صومعه داران و عابدان از اموال و اولاد بگذاريد ، و در جوار او بيارميد ، تا به او تقرّب جوييد و مقامى پيدا كنيد ، و گناهانى كه مأمورينش ثبت و ضبط كرده‌اند ، بخشوده شود ؛ و عقابى كه برايتان از او مىترسم و اميدى كه براى پاداشتان دارم ، كم است . سوگند به خدا اگر از ترس و شوق به حق دلهايتان ذوب و گداخته گردد ، و از چشمانتان به جاى اشك خون جارى شود و تا زنده‌ايد ،

[1] علَّامه شعرانى : شما را از امتحان معاف نداشته ، اما به شما ستم نمىكند .
[2] علَّامه شعرانى : در روايت « مقله » آمده كه به معناى ظرف كوچكى از سنگ است كه در سفر آب را با آن ميان تشنگان تقسيم مىكنند ، و اين خطبه با كمى اختلاف در نهج البلاغه آمده كه احتمال تصحيف در آن مىرود « و اذنت » به معناى خبر و « خداء » به معناى سريع و « تحرو » راندن مردم و « سمله » به معناى بقيهء آب و « اداوه » به معناى پاكيزه است .

104