مىشود ولى دو خصلت با او باقى ميماند يكى حرص و آز ديگرى آرزو .
و حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در خطبه اى فرموده : بپرهيزيد از خدا كه چه بسيار صاحب آرزوئى بآرزويش نرسد و گردآورندهء مال كه ثروتش خوردهء او نشود و شايد هم از حرام جمع آورى كرده باشد و چه بسا حق واجب آن را منع كرده باشد و حرام در مالش رسيده باشد و دشمنش آن را بارث ببرد وزر و وبالش براى او بماند و بر پروردگارش زيانكار و غمگين و افسرده خاطر وارد شود و زيانكار دنيا و آخرت باشد اين است خسران و زيان آشكارا .
و اصمعى گفت از مرد عربى شنيدم كه ميگفت همانا آرزوها گردن مردان را قطع كرده مانند سراب كه اميدوار بخودش را پشت سر افكنده ولى آن كس كه آن را از دور ديده فريبش داده و كسى كه شب و روز مركب سواريش باشد او را بسرعت بمنزل مرگ ميرساند و بديگران ملحق مىنمايد چنان كه شاعر گفته است :
< شعر > و يمشى المرء ذا اجل قريب و في الدنيا له امل طويل و يعجل للرّحيل و ليس يدرى الي ما ذا يقرّبه الرحيل < / شعر > و ديگرى گفته است :
< شعر > يا ايها المطلق آماله من دون آمالك آجال كم أبلت الدنيا و كم جددت فينا و كم تبلى و تغتال < / شعر > 1 - و مرد راه ميرود در حالتى كه مرگ او نزديك است و براى او در دنيا آرزوى دراز است .
2 - براى حركت و كوچ كردن شتاب دارد ولى نميداند كاروان

97