و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله چنين بود كه هر گاه آب مىنوشيد ميفرمود :
( الحمد لله الذى لم يجعله اجاجا بذنوبنا و جعله عذبا فراتا بنعمته ) ستايش خدائى راست كه اين آب را بواسطهء گناهان ما تلخ و شور قرار نداد بلكه آن را گوارا قرار داد و سفيان عيينه [1] گفته است بنده اى از بندگان خدا نيست مگر اينكه خدا بر او حجتى قرار داده ، يا اينكه در اطاعت خدا سهل انگارى كرده يا مرتكب گناهى شده يا اينكه در سپاسگزارى كوتاهى نموده .
و رسول خدا فرموده : كه خداى تعالى ميفرمايد : اى فرزند آدم مرا انصاف ندادى آيا بوسيلهء نعمتهايم با تو دوستى نكردم اما تو با گناهانت با من دشمنى ميكنى ، خير من بسوى تو فرود آمده و شر تو بسوى من بالا آمده و هميشه گاه و بيگاه در هر روز فرشته اى گرامى زشتىهاى كردارت را بسوى من مىآورد .
اى پسر آدم اگر بشنوى كسى بدگوئى ترا كرده و حال اينكه نميدانى عيبجو كيست با شتاب بسوى خشم و غضب او ميروى و بر او خشم ميكنى و فرموده است كه درازى آرزو فرجام و مهلت طولانى شما را فريب ندهد زيرا كه گرفتن و كيفر او دردناك و عذابش دشوار و سخت است همانا براى خداى تعالى در هر نعمتى حقى است كه آن سپاسگزارى خداست آنكه سپاسگزارى كند نعمتش زياد مىشود و آن كس كه در سپاسگزارى كوتاهى كند نعمت از او گرفته مىشود و سلب ميگردد پس خدا بلايش را بشما نشان دهد در حالتى كه بيمناك باشيد آنچنان كه شما را در حال نعمت

[1] بر وزن جهينة .

94