آنان را در دنيا عذاب و كيفر ميكرد .
* ( ما كانَ الله لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَما كانَ الله مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ) * [1] و خدا اينان را عذاب نميكند در صورتى كه تو در ميان ايشان باشى و نيز مجازاتكنندهء ايشان نيست در حالتى كه طلب آمرزش از خدا ميكنند .
امير المؤمنين عليه السّلام فرموده : كه در ميان مردم دو امان است رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و استغفار ، پس رسول خدا از ميان مردم برداشته شد يكى از آن دو امان بجاى ماند كه همان استغفار باشد .
رسول خدا فرمود : بندگان خدا لختى از نافرمانى خدا عنان در كشيد و خود را كنترل كنيد زيرا كه كيفر و مجازات خدا سخت است و نيز رسول خدا فرموده كه همانا خدا چيزى ببندگانش نبخشيد كه از آنان بگيرد پس اگر نعمتى بقومى عطا فرموده باقى گذارده آن را تا زمانى كه شب و روز باقى است و اين نعمت را از ايشان نميگيرد در صورتى كه اينان سپاسگزارند .
مگر اينكه كفران نعمت كنند و از حالت شكر و سپاسگزارى بناسپاسى گرايند و از اطاعت خدا بنافرمانى خدا منتقل شوند آيهء شريفه بهمين مضمون اشاره ميكند ، * ( إِنَّ الله لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ ) * [2] همانا خدا نعمت هيچ گروهى را دگرگون نميكند تا زمانى كه خودشان را دگرگون نكرده‌اند .
حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرموده : كه خداى تعالى همانا گرفتار ميكند بندگانش را وقتى كه گناهشان طولانى شد بكمى ميوه ها

[1] انفال 33 .
[2] رعد 12 .

79