باب ششم در ترسيدن و بيمناك شدن از كتاب خداست * ( وَنُخَوِّفُهُمْ فَما يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْياناً كَبِيراً ) * [1] و بيم ميدهيم ايشان را پس نمىافزايد اينان را مگر سركشى و سرافرازى ، و خدا ميفرمايد : * ( بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهى وَأَمَرُّ ) * [2] بلكه قيامت وعده گاه ايشانست و قيامت ناگزير سختتر و تلختر است . * ( أَ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذا هِيَ تَمُورُ أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ ) * [3] آيا در امان شديد از آن خدائى كه در آسمان است كه فرو برد با شما زمين را پس در اين هنگام زمين به اضطراب در مىآيد يا اينكه ايمن شديد از خدائى كه در آسمان است كه بفرستد بر شما تندباد را ، زود باشد كه بدانيد چگونه اندرز ميشويد و ميترسيد . * ( وَما نُرْسِلُ بِالآياتِ إِلَّا تَخْوِيفاً ) * [4] و نميفرستيم آيات و نشانهها را مگر براى ترساندن * ( أَ وَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ الله فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ الله إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ ) * [5] آيا ايمن شدند ساكنان آباديها كه بيايد ايشان را عذاب ما هنگام چاشتگاه و اينان سرگرم بازى باشند آيا ايمن شدند مكر خدا را ايمن نخواهند ماند مگر مردمان زيانكار . * ( وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ يَسْمَعُ آياتِ الله تُتْلى عَلَيْه ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِراً