خدا بيكى از پيامبرانش وحى فرستاد در قسمتى از وحيش كه بگو آنان را كه علم فقه را براى غير دين مىآموزند و دانش را براى غير از عمل مىآموزند دنيا را بوسيلهء عمل آخرت طلب ميكنند ( صورت حق بجانب دينى براى دنيا مىگيرند ) لباس ميش دارند اما دلهايشان دل گرگان است زبانهايشان شيرينتر از عسل است و كردارشان تلختر از صبر است مرا فريب ميدهند ، و بمن مغرور مىشوند ، بدين من استهزاء و مسخره ميكنند و رحم نميكند مرا ايشان را آشوبى كه دانايان را سرگردان ميگذارد .
و حضرت فرموده : مثل كسى كه مىآموزد و عمل بعلمش نميكند مانند چراغى است كه خودش را ميسوزد و ديگرى را نور مىدهد ، و دانشمند كسى است كه از دنيا مىهراسد ميلى هم بدنيا ندارد زيرا كه دانش او رهنمائى ميكند كه دنيا زهريست هلاك و تباه كننده پس او را وادار ميكند كه از هلاكت و نابودى فرار كند پس هر گاه عالم ميل بدنيا كرد مردم مىفهمند كه او در گفتهء خود كاذب و دروغگو است .
و نيز نبى اكرم فرموده است : همانا براى خدا بندگان خاصى از آفريده هايش هست كه جاى ميدهد ايشان را در درجات بلند بهشت زيرا كه آنان خردمندترين مردم دنيا مىباشند گفته شد اى رسول خدا چطور خردمندترين مردم دنيا مىباشند حضرت فرمود : همت و هدف ايشان رفتن بسوى خداست در آنچه كه رضا و خوشنودى خدا در آنست بنا بر اين دنيا در نظرشان پست مىشود و ميلى در زياديهاى دنيا نميكنند اندكى صبر كردند نتيجه اش آسايش طولانى و دراز است

36