و خداى سبحان فرموده بنده گرفتار مىشود تا دعا و زارى كند و حضرت فرموده است كه خدا چنين نباشد كه باب دعا را بروى بنده بگشايد و از آن طرف باب اجابت را بروى بنده به بندد و خدا ميفرمايد بخوانيد مرا تا شما را اجابت كنم و خدا چنين نيست كه از طرفى در توبه را بروى بنده باز كند و از طرف ديگر در آمرزش را برويش به بندد « * ( وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِه وَيَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ » ) * [1] و اوست كه ميپذيرد توبه را از بندگانش و در ميگذرد از بديها .
و نيز خدا چنين نباشد كه در شكر را بگشايد و در زيادى نعمت را بروى بنده به بندد زيرا كه خودش ميفرمايد : « * ( لَئِنْ شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ ) * » [2] اگر شما در سپاسگزارى كنيد مسلم نعمت شما را زياد كنم و هيچ گاه خدا در توكل را بروى كسى نمىگشايد كه براى توكلكننده مخرجى قرار ندهد زيرا كه خداى سبحان ميفرمايد : « * ( وَمَنْ يَتَّقِ الله يَجْعَلْ لَه مَخْرَجاً وَيَرْزُقْه مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى الله فَهُوَ حَسْبُه ) * » [3] و هر كس از خدا بپرهيزد خداى براى او راهى قرار ميدهد و روزيش را از آنجا كه گمان ندارد ميرساند و هر كس بر خدا توكل كند همان توكل او را كافيست .
و حضرت فرمود كه دعا برطرف ميكند قضاى مسلم را و فرمود هر كس شادمانست كه بلا از او برطرف شود بايد دعا زياد كند و سزاوار است كه بنده با تمام همت و قلب متواضع و نيت خالص و بدن

[1] شورى 24 .
[2] ابراهيم 7 .
[3] طلاق 3 .

357