بتفصيل در كتابهاى علمى ذكر شده .
و بر خردمند سزاوار است كه خويش را ملتزم كند بريشه و دستگيره ى ايمان و خويش را زينت بخشد به پيروى اهل ولايت پس هر كس اين روش را داشت زبانش بذكر خدا گوياست ، دلش بفكر و انديشه ى فرداست ، از مردمان دنيا كناره گيرى كند و با مردمان شايسته و صالح همنشينى نمايد و بآنان اقتدا كند در ترك دنيا و از زندگى قناعت كند بآنچه كه دارد و بخدا نزديك شود بوسيله ى شايسته ترين عملها از قبيل نماز نافله و نيكى كردن ببرادران مؤمن و بر آوردن حاجتهايشان را و پيوند با ايشان و از خود گذشتگى و روزه‌هاى مستحبى و نگهدارى شكم را از حرام و نگهدارى زبان را از سخنهاى زيادى .
و بايد بداند كه همانا خدا او را دوست دارد همچنان كه او خدا را دوست دارد زيرا كه خدا ميفرمايد « * ( وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ ) * » [1] و او مردمان شايسته را دوست دارد پس درين وقت خدا آن بنده را بخودش وانميگذارد بلكه عنايت و توجه خدا شامل حال آن بنده مىشود خداى سبحان فرموده است با من اعلام جنگ بايد بكند هر كس كه بنده ى مؤمن مرا آزار كند يا اينكه يكى از دوستان مرا بترساند .
و خداى سبحان ميفرمايد : ترديدى براى من نيست مانند ترديدى كه در گرفتن روح بنده مؤمنم دارم كه او مرگ را ناخوش ميدارد و من خوش ندارم بدى او را .
و از حضرت ابى عبد الله روايت شده كه آن حضرت فرمود : هر گاه

[1] اعراف 195 .

342