نام کتاب : إرشاد القلوب ( فارسي ) نویسنده : الحسن بن محمد الديلمي جلد : 1 صفحه : 318
بهشت را نمىشنود و راستگو كسى است كه ظاهر و باطنش يكى است و خداى تعالى فرموده : * ( فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ ) * [1] پس آرزوى مرگ نمائيد اگر راستگوئيد يعنى در اينكه شما از دوستان خدائيد زيرا كه دوست آرزوى ديدار دوست را دارد و راستى نشانه ى دوستى معرفت و ترس و وحشت از خداست زيرا كه خدا مىبيند حال بندگانش را در نهان و خلوت و معامله كردن با خداى تعالى براستى در يك ساعت بهتر است از يك سال شمشير زدن در راه خدا . و اگر كسى با خدا در ميان بندگانش با راستى معامله كند خدا نور فراست باو مىبخشد فراستى كه با او به بيند همه چيز را از شگفتيهاى آخرت پس بر شما باد براستى از همان جا كه گمان ضرر و زيان مىبريد نفع بشما خواهد رساند و زينهار از دروغ بپرهيزيد كه از همان دروغى كه انتظار نفع داريد ضرر و زيان بشما برسد . و نشانه ى دروغ زود سوگند ياد كردنست با اينكه كسى او را وادار بسوگند نمىكند مگر براى يكى از سه چيز يا بواسطه اينست كه ميداند حرفش را باور نميكنند مگر زمانى كه سوگند ياد كند و يا بواسطه ى پستى او را در پيش مردم است يا بيهوده گوئى در سخن است كه سوگند ياد كردنش چيز زيادى در سخنش ميباشد . و راستى كشاننده ى روزى است بسوى انسان بدليل قول حضرت كه ميفرمايد : صحت عمل و راستى روزى را ميكشاند بسوى صاحبشان و راستى اصل روشن بينى است و روشن بينى اولين مقامى است كه